garip ç.

Akşama doğru eve döndüğümde artık enerjim kalmamıştı. Elbiselerimi değiştirmeden öylece kendimi yatağa atabildim. Hava sıcaktı ama ben gittikçe terliyordum ve ateşim yükseliyordu. Gün içerisinde aldığım ateş düşürücüler sanırım etkisini kaybediyordu. Hafiften üşümeye başladım ki üzerimi örtmek durumunda kaldım ama bu da terlememi artıyordu. Halsizlikten neredeyse yerde sürünerek kalktım, kendime soğuk tamponlar hazırladım. Yatağa geri dönüp her tarafımı bu tamponlarla bezedim, ateşimi düşürememiştim ama en azından daha fazla yükselmesinin önüne geçtiğimi hissediyordum. Hissediyordum çünkü ölçemiyordum, evdeki ateşölçeri arayacak takat yoktu artık bende. Derken sızmışım.
Uyandığımda saatler geçmiş olacağını düşünüyordum ama henüz güneş batmamıştı bile. Ateşim hala yüksekti, soğuk tamponları ters çevirerek daha soğuk olan taraflarını kullanmaya karar verdim. Yeni tamponlar hazırlayacak durumda değildim. Bir de acıkmıştım, ancak aç olmama rağmen yemek yiyecek mecalim de yoktu. Neyse ki, başucuma önceden bir şişe su koymuştum ki en azından su içebiliyordum. Çok geçmeden yeniden uykuya daldım.
Gece boyu ateşler içinde ama her seferinde üşümekten üzerimdeki örtüye daha sıkı sarılarak bir uyandım bir uyudum. Bir kaç kez tamponları yine sürünerek yenilemek zorunda kaldım. Yine de ateşi düşüremiyorum ama çabam devam ediyordu.
Ertesi sabah uyandığımda ateşimi biraz olsun düşürebildiğimi fark ettim. Bu da kalkıp kendime kahvaltı hazırlama gücü bulmamı sağladı. Önceki akşamdan aç olmama rağmen ancak bir kahve içip bir haşlanmış yumurta yiyebildim. En azından ilaç içebilecek kadar tokluk sağlamıştım kendime. Tüm günü evde uzanarak, ateşimin daha da düşmesini bekleyerek, enerjimi toparlamaya çalışarak ve hafiften başlayan boğaz ağrımın ağırlaşmasını ummayarak geçirdim.
Ertesi gün boğaz ağrım ağırlaştı. Evden çıkacak gücü de kendimde bulunca doktora görünmeye karar verdim. Doktor boğazımı görür görmez yüzünü ekşiterek “Ne yaptın sen buna” dedi. “Çok mu kötü?” soruma yüzünü daha da ekşiterek yanıt verdi. Bir hafta kullanmam gereken bir kaç ilaç verdi. Bir hafta sonunda bir tüp binlik antiyotiği bitirdiğimde kendimi fena hissetmiyordum.
Aradan kendimi fena hissetmediğim iki günün ardından boğaz ağrısı yeniden başladı. Yeniden doktora göründüm. Doktor bu sefer “tedavi yetersiz kalmış” dedi. İki tüp binlik antibiyotik elimde eve yollandım. Bir kaç gün ilaçları günlük dozunu artırarak kullandım. Kullandığım süre boyunca kendimi uyuşuk, halsiz hissetmekten kendimi alamadım. Ama nihayetinde iyileştiğime kanaat getirdim.
O akşama doğru eve enerji seviyem düşüyor olmasına rağmen ulaşmaya çalışırken başıma tüm bunların geleceğini biliyordum, adım gibi emindim. Hiç itiraz etmedim, “keşke olmasaydı” demedim.